poniedziałek, 27 listopada 2017

Piwniczki betonowe ogrodowe

Wielu osobom marzy się przydomowa piwniczka na wino. Oczywiście, najlepiej byłoby mieć własną winnicę, ale dobra jest i domowa piwniczka. Jak należy taką piwniczkę urządzić? Ale są domy bez piwnic. Niekiedy ktoś powie przede wszystkim trzeba mieć dom z piwnicą – to podstawa. Hmm, jednak nie raz są domy bez piwnic i ten co lubi wino ma nie mieć piwniczki? Aby zapewnić takim osobom spełnienie swoich marzeń producenci elementów betonowych zaprojektowali i wykonują wraz z usługą postawienia na prywatnej działce piwniczki ogrodowej wykonanej jako prefabrykat z betonu. Piwniczka po dokładnej izolacji i zasypaniu ziemią spełnia warunki aby przechowywać w niej swoje winiarskie zapasy. Produkowane piwniczki mają różne wymiary dlatego należy w trakcie zamówienia ustalić jakiej wielkości ma to być obiekt. W piwniczce powinno być przede wszystkim bardzo ciemno. Poza tym, temperatura (idealny przedział temperatury to 10-14 stopni) i wilgotność (przedział między 60 a 70%) powinny być stałe. Zmiany temperatury i wilgotności powodują, że wino szybciej dojrzeje (gdy temperatura będzie za wysoka), wyschnie korek (gdy wilgotność będzie za mała) czy spleśnieje korek (gdy wilgotność będzie za duża). W piwniczce nie powinno być żadnych zapachów ani przeciągów. Wino nie lubi także wibracji – musi leżakować w ciszy i spokoju. W piwnicy wydzielamy sobie miejsce na piwniczkę – nie musi być wcale duża, wszystko zależy od naszych preferencji. Po wybraniu miejsca trzeba zamontować regały, na których będzie leżakować nasze wino. Najlepiej do tego nadają się regały drewniane, metalowe czy kamienne.  Dobrze, gdyby były to regały z półkami przystosowanymi do przechowywania wina – wtedy butelki nie będą spadały.  Co ważne – wino powinno leżakować w pozycji horyzontalnej, bo wtedy korek jest zanurzony w winie i nie wysycha, a to pozwala na zachowanie walorów wina. Jeśli chodzi o istotne warunki, w jakich ma być przechowywane wino, to przede wszystkim są to porowate ściany pomieszczenia oraz przepuszczalna podłoga, najlepiej wysypana żwirem i rzecz bardzo istotna – wentylacja, ale oczywiście okna odpadają! ZOBACZ WIĘCEJ Dobrze też wydzielić sobie mały kącik do degustacji wina, czyli stolik i krzesła na wypadek gdybyśmy chcieli degustować bezpośrednio w piwnicy. Pamiętajmy także o tym, że najlepiej gdy w piwniczce będzie zupełnie ciemno – ciemność dla wina to najlepszy sprzymierzeniec. Można zamontować bardzo delikatne przytłumione światło albo można schodzić po wino z zapaloną świeczką. Ponadto, w piwniczce powinien znaleźć się kranik z wodą, termometr i higrometr. No i rzecz najważniejsza – samo wino. Pamiętać należy, że nie każde wino nadaje się do leżakowania. Większość dostępnych w sklepach win to wina, które należy spożyć w niezbyt odległym czasie. Takie zwykłe wina, jeśli będą leżakować przez 5-10 lat będą nadawały się do wypicia, ale wiele stracą na smaku. Dlatego należy kupować specjalne wina przeznaczone do leżakowania. Takie wina po odleżeniu odpowiedniego czasu nabiorą właściwego smaku. Wina przeznaczone do przechowywania to tzw. wina o wysokim potencjale starzenia – ten potencjał zależy od kwasowości, ilości alkoholu, zwartości cukru i taniny. Zasada jest taka, że im wyższy poziom każdego z wyżej wymienionych czynników, tym ten potencjał większy. Na pewno jest to coś dla miłośników wina, którzy będą czerpali z takiej przydomowej piwniczki przyjemność. Stworzenie takiej piwniczki nie jest może strasznie skomplikowane, ale wymaga czasu i uwagi oraz dbania o wszystkie istotne elementy. Ale chyba warto poświęcić trochę czasu by, gdy ma się ochotę na Merlota, zejść do swojej własnej piwniczki i zakosztować tego wybornego trunku. Producenci betonowych piwniczek produkują wiele innych wyrobów które mogą zapewnić właściwe zagospodarowanie działki n.p betonowe donice, garaże betonowe czy niezbędne w miejscowościach bez kanalizacji szamba betonowe.

piątek, 10 listopada 2017

Kot z Domowego Zwierzyńca

Udomowiony ok. 4000 p.n.e. w Nubii, już ok. 2000 p.n.e. był pospolicie hodowany w Egipcie. Wykorzystywany do tępienia gryzoni zagrażających zapasom żywności osiadłych ludzi, do pozyskiwania futer, a nawet mięsa (Boliwia, Chiny), również do celów naukowych. Był obiektem kultu w starożytnym Egipcie, gdzie wiązano go z boginią Bastet, a zwłoki kotów mumifikowano. Pożyteczny jako zwierzę tępiące szkodliwe gryzonie, może wyrządzać szkody wśród drobnych ptaków śpiewających. Wyhodowano wiele ras kota domowego, różniących się ubarwieniem, wielkością i długością włosów; współczesne wzorce niektórych starszych ras znacznie odbiegają od ich wcześniejszych cech (jak w przypadku kotów perskich czy syjamskich). Znaczna liczba kotów domowych żyje samodzielnie w miastach (w Polsce są to tzw. koty piwniczne lub dachowce).

Więcej na stronie kota Anatomia Kot domowy ma okrągłą głowę, duże oczy przystosowane do widzenia w świetle o niskim natężeniu, spiczaste uszy. Ma znakomity słuch i wzrok, węch około czterokrotnie silniejszy od ludzkiego, dobrze wykształcony zmysł dotyku. Posiada włosy czuciowe – tzw. wibrysy, wydatne zwłaszcza nad górną wargą ("wąsy"), także nad oczami i na policzkach oraz po wewnętrznej stronie przednich łap. Pozbawiony opieki człowieka niekiedy ulega zdziczeniu, może też krzyżować się ze żbikiem. Pazury kota zaopatrzone są w specjalny mechanizm umożliwiający ich chowanie. Masa ciała kota waha się od 2,5 do 7 kg. Niektóre koty jednak uzyskują większą wagę, dochodzącą do ok. 15 kg (np. Maine Coon i Norweski Leśny). Hodowany w warunkach domowych często dożywa ok. 15–20 lat, niekiedy więcej. Wolno żyjące w miastach koty "piwniczne" żyją przeciętnie do 2 lat, choć okres ten może ulec wydłużeniu dzięki dożywianiu.

Fizjologia Dzienna długość snu kota jest zmienna, zwykle śpią one od 12 do 16, średnio 13-14 godzin. Niektóre koty mogą spać nawet 20 godzin w ciągu doby. Koty są mięsożercami, próby przestawienia ich na dietę wegetariańską są dla nich szkodliwe. Normalna temperatura ciała kota waha się od 38 do 39 °C. Gorączka u kota występuje, gdy temperatura jego ciała przekracza 39,5°C. Temperatura 37,5°C oznacza hipotermię. Serce kota w normalnych warunkach bije od 140 do 220, a podczas odpoczynku od 150 do 180 uderzeń na minutę.
br<> Rozmnażanie Koty rozmnażają się płciowo, zapłodnienie jest wewnętrzne. W ciągu roku kotka 2 do 4 razy wchodzi w okres rui. Proestrus trwa około dwóch dni, objawia się wzmożonym pozostawianiem śladów zapachowych (ocieranie o przedmioty) i częstszym miauczeniem. Estrus trwa od 3-10 dni (obecność samca skraca tę fazę o kilka dni). Anestrus trwa około 8 tygodni, chociaż zdarza się, że kotka wchodzi w fazę proestrus zaraz po porodzie. Jajeczkowanie jest wywołane przez stymulację receptorów u kotki przez członek męski samca. Ciąża trwa od 60-70 dni i kończy się narodzinami od 2 do 7 (przeważnie 3-5) kociąt. Ponieważ kotka może odbyć stosunki z wieloma samcami w ciągu rui, kocięta z jednego miotu mogą mieć kilku ojców. Gdy kotka urodzi kocięta choćby o 10 dni wcześniej, jest duże prawdopodobieństwo, że małe kociaki nie przeżyją. Jeśli kotka ma problemy przy porodzie, trzeba jej niezwłocznie pomóc, np. jeśli kotek utknął w kroczu matki, należy pociągnąć delikatnie za jego przednie łapki, nie ruszając głowy; jeśli kotek się urodził, ale matka nie wyczyściła mu otworów oddechowych, trzeba zareagować natychmiast, bo kociak może się udusić. Kocięta są karmione mlekiem matki przez 12 tygodni.

Emocje Stan emocjonalny kota można odczytać, obserwując jego zachowanie. Ogon kota oprócz pomagania mu w utrzymaniu równowagi w chodzeniu na wąskich powierzchniach sygnalizuje również nastrój zwierzęcia. Ogon ustawiony na wprost oznacza, że kot jest spokojny. Ogon uniesiony pionowo do góry oznacza chęć kota do zabawy. Gdy zwierzę macha ogonem, oznacza to, że jest zdenerwowany, czyli inaczej niż jest to w przypadku psa. Machanie końcem ogona oznacza zainteresowanie, a jeżeli kot stoi przy tym na ugiętych łapkach - podniecenie.

Kot uwielbia pogoń za szybko poruszającymi się przedmiotami i wchodzenie na drzewa, z których jednak z trudem schodzi. Świetnie też potrafi bawić się sam. Z braku gryzoni (np. w mieszkaniu w mieście), aby zaspokoić swój instynkt łowiecki, poluje na owady, zwłaszcza latające. Zachowania społeczne Koty są często opisywane jako zwierzęta samotne. W rzeczywistości jednak są z natury towarzyskie. Mają słabo rozwinięty instynkt stadny; oznacza to, że w stanie dzikim same dbają o swoje podstawowe potrzeby (bezpieczeństwo, pożywienie). Dzikie koty żyją najczęściej w koloniach, lecz nie tworzą stada, gdyż każdy osobnik dba sam o siebie. Starsze zwierzęta niekiedy wykazują agresję wobec młodych. Relacja pomiędzy ludźmi a kotami domowymi przez tysiące lat nabrało cech symbiozy. Koty dostrzegają różnice gatunków i wiedzą, że ich opiekunowie nie są kotami. Potwierdza to różnica między językiem ciała używanym przez kota w kontaktach z ludźmi a tym używanym wobec przedstawicielami swojego gatunku. Niektórzy zoolodzy uważają, że kot traktuje opiekuna jak zastępczą matkę, pozostając w stanie "przedłużonego dzieciństwa". Kot nie znosi złego traktowania i jest pod tym względem bardzo pamiętliwy. Dobrze traktowany, przywiązuje się do swego właściciela i na swój powściągliwy sposób okazuje mu przyjazne uczucia (wybiega na spotkanie, towarzyszy przy pracy, domaga się głaskania itp.). Niektóre koty można nauczyć prostych sztuczek, np. "proszenia" o jedzenie. Skarcony, nie atakuje swego właściciela, ale się nań "obraża". Nie rozumie i nie ma poczucia winy w ludzkim tego słowa znaczeniu. Toteż po kilku godzinach przychodzi z "propozycją pojednania".

Higiena Koty nie używają tak jak inne zwierzęta jakichkolwiek zbiorników wodnych do mycia się. Myją się kilkakrotnie w ciągu dnia, liżąc sierść, a tam gdzie nie sięgają językiem - zwilżoną językiem łapą, wycierają dokładnie całe ciało. Język kota jest szorstki, przez co skutecznie usuwa brud z futra.